Cały czas się zastanawiam czy podoba się Wam mój sposób prowadzenia bloga?  Czy moglibyście napisać co o tych moich wypocinach myślicie?  Co wam się podoba
a co nie? Co byście zmienili? Byłabym bardzo wdzięczna.

Ryż czarny z krewetkami

Owoce morza to jedne z moich ulubionych potraw, to delikatne mięso jest bardzo smaczne i szybko się je przygotowuje. W 20 minut można wyczarować wspaniałe danie.
Najlepiej jeśli użyje się świeżych owoców morza, smak jest o niebo lepszy od mrożonych, a i mięso nie robi się gumowate lecz soczyste i delikatne.

Składniki (4porcje):

• 300g - czarnego ryżu
• 20 - świeżych krewetek
• 20 - pomidorków koktajlowych
• czosnek - do smaku
• peperoncino - do smaku
• oliwa z oliwek
• 20g - masła
• sól
• 150 ml - białego wytrawnego wina
• natka pietruszki - opcjonalnie

Ryż ugotować w osolonej wodzie, po czym wymieszać z masłem.
W głębokiej patelni rozgrzać oliwę z oliwek, wrzucić pokrojony w plasterki czosnek i peperoncino. Gdy czosnek lekko się zrumieni dodać oczyszczone krewetki i obsmażyć z obu stron, po czym podlać winem. Po odparowaniu wina dodać pomidory przekrojone na pół i dusić pod przykryciem ok 6 minut. Na koniec doprawić do smaku solą i dodać poszatkowaną natkę pietruszki (niekoniecznie). 

Na talerz wyłożyć ryż a na wierzch ułożyć krewetki i polać je sosem wytworzonym podczas gotowania. 

Carpaccio wołowe

Carpaccio pierwszy raz podano w Wenecji  w 1950 roku hrabinie Amalii Nani Mocenigo w lokalu Harry’s Bar, kiedy ta poinformowała właściciela lokalu że lekarz przepisał jej dietę, w która obejmuje mięso jedynie w  surowej postaci.

Tradycyjnie jest  to danie z surowego wołowego mięsa cienko pokrojone i doprawione oliwą z oliwek, sokiem z cytryny, solą,  świeżo mielonym pieprzem i cienkimi płatkami sera najlepiej parmezanu. Obecnie jednak można spotkać rozmaite wersje carpaccio np. z cielęciny, dziczyzny, łososie i tuńczyka. Ja jednak obstaję przy tradycyjnej recepturze carpaccio z wołowiny choć nie ukrywam że carpaccio z łososia z cytryną i zielonym koperkiem jest wyborne.

Składniki:

• 150g – polędwicy wołowej bardzo cienko pokrojonej w plastry
• sałata rukola
• pół ząbku czosnku
• sok z cytryny
• oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia na zimno (im droższy tym lepszy)
• parmezan pokrojony w cienkie płatki
• ocet balsamiczny (aceto balsamico di Modena)
• sól 
• pieprz

Na talerzu ułożyć cienką warstwę rukoli a na niej rozłożyć plastry wołowiny (plastry muszą być tak cienkie że prawie przeźroczyste). Czosnek przecisnąć przez praskę i wymieszać z oliwą z oliwek. Wycisnąć sok z cytryny i skropić nią mięso, po czym wołowinę posolić, przyprawić pieprzem i polać oliwą z oliwek z czosnkiem. Na wierzch posypać płatkami sera parmezan i skropić octem balsamicznym. Jeśli ktoś nie lubi czosnku można go zastąpić kaparami.

We Włoszech spotkałam się też z carpaccio podanym ze specjalnym sosem i powiem szczerze też jest pyszny.

Składniki:

• 150g - majonezu
• 1 łyżeczka - sosu Worcester
• 2 łyżeczki - mleka
• sok z cytryny - do smaku
• sól i pieprz

Wszystkie składniki dokładnie zmiksować i tak sporządzonym sosem polać wołowinę. Można dodać trochę gałki muszkatołowej lub zmielonego peperoncino. Nie trzeba się trzymać sztywno proporcji bo wszystko zależy od  Waszego smaku i gust.

Jest wiele wersji Carpaccio i wiele różnych dodatków. Podawany na sałacie lub bez, z czosnkiem lub kaparami lub pieczarkami. Można też po prostu skropić oliwą, sokiem z cytryny doprawić solą i świeżo mielonym pieprzem i też będzie pyszne. Wszystko zależy od Waszego gustu i pomysłu.

Warto mieć w zamrażarce kawałek polędwicy wołowej by w razie czego mieć w zanadrzu pyszne danie, które bez problemu będzie gotowe w 10 min :)
 

Zupa - krem z zielonych szparag

Szparagi to bogate źródło witamin i minerałów Zawierają witaminę C, E i Beta-karoten oraz wapń, fosfor i potas. Wpływają na prawidłową pracę nerek i układu odpornościowego. Błonnik zawarty w szparagach wpływa na prawidłową perystaltykę jelit a insulina wpływa pozytywnie na pracę układu pokarmowego. Glutation zaś wspomaga wątrobę w oczyszczaniu organizmu, z toksyn, zapobiega rozwojowi komórek nowotworowych. Spożycie szparag polecane jest przy  chorobach serca, dnie moczanowej, zachwianiu gospodarki wodnej organizmu oraz osobom stosującym dietę niskokaloryczną.

Pomijając wszystko szparagi są po prostu pyszne i szczerze je polecam :)

Składniki (3-4 porcje):

• 500g - zielonych szparag
• 90g - masła
• 50g - mąki typu 00
• 2 - żółtka
• 60g - lub więcej - startego sera Montasio stravecchio lub parmezanu
• ok 1 l - wody osolonej lub bulionu 
• sól i pieprz

Szparagi oczyścić, umyć i pokroić w kawałki, po czym wrzucić do garnka z wodą lub bulionem i ugotować. Po ugotowaniu, szparagi odcedzić pozostawiając wodę.

W rondlu stopić masło i połowę odlać, do pozostałego w rondlu masła wsypać mąkę i zrobić zasmażkę, którą rozprowadzić wodą lub bulionem pozostałym z gotowania szparag. Dodać szparagi, zmiksować dokładnie blenderem na krem i zagotować.

Na koniec resztę stopionego masła wymieszać z żółtkami na jednolitą masę i dodać do zupy energicznie mieszając by żółtka się nie ścięły. Można przed dodaniem do zupy żółtek wpierw wlać trochę zupy do miski z żółtkami by temperatura się trochę wyrównała, dzięki temu żółtka nie powinny się ściąć.

Zupę podajemy bardzo gorącą posypaną startym serem

Czarny bez (Sambucus nigra)

www.wikipedia.org

Bez lekarski inaczej nazywany również Bzowina, Hyćka lub Bzina, rośnie jako krzew lub nieduże drzewo z kwiatami białymi o silnej lecz niezbyt miłej woni. Owoce czarnego bzu wyglądają trochę jak ciemne jagody. W starożytności owoców bzu używano do farbowania włosów a w średniowieczu wywar z kory bzu był stosowany jako środek odchudzający. Świeże liście czarnego bzu służą do okładów przy poparzeniach i obrzękach.
Roślina ta zawiera olejki eteryczne, rutynę, sole mineralne, garbniki a owoce są bogatym źródłem witaminy C. Bez ma działanie moczopędne, napotne i regulujące przepuszczalność naczyń włoskowatych.

Receptury:

• Wywar stosowany przy zapaleniu miedniczek nerkowych

2 łyżki kory bzu czarnego, 1 łyżkę kwiatów bławatka, 1 łyżkę paprotki słodkiej dobrze wymieszać. Czubatą łyżkę mieszanki zalać 250 ml wrzątku i wolno gotować przez 5 min, po czym przecedzić przez sito. Pić po pół szklanki wywaru  kilka razy dziennie jako środek moczopędny.

• Wywar stosowany przy bolesnym miesiączkowaniu

1 łyżkę kwiatów bzu, 2 łyżki rumianku, 1 łyżkę ruty dobrze wymieszać. Czubatą łyżkę stołową mieszanki zalać 250 ml wrzątku i wolno gotować przez 5 min, po czym przecedzić. Pić po pół szklanki kilka razy dziennie.

• Napar stosowany przy grypie, gorączce wynikającej z przeziębienia

Po 1 łyżce kwiatów bzu,  bratków i kwiatu lipy zalać 500 ml wrzątku, przykryć i parzyć 15 min. Po czym przecedzić i osłodzić 1 łyżeczką do herbaty soku malinowego lub porzeczkowego. Pić po pół szklanki co 2 godziny.

• Napar stosowany przy grypie

Po 1 łyżce kwiatu bzu czarnego, kwiatu lipy, kwiatu słonecznika, kwiatu wiązówki, liści mącznicy, korzenia arcydzięgla, korzenia lubczyku, owoców maliny, owoców głogu wszystko dobrze wymieszać. Czubatą łyżkę mieszanki zalać 250 ml wrzątku, przykryć i parzyć przez 3 godziny, po czym przecedzić przez sitko. Pić po jednej szklance lekko podgrzanego naparu trzy razy dziennie przed posiłkiem.

• Herbata odchudzająca

 40 g morszczynu pęcherzykowego, 20 g korzenia bzu czarnego, 15 g kory kruszyny, 15 g owocu szakłaku i 10 g ziela dymnicy pospolitej wszystko dokładnie wymieszać. 2-4 łyżki mieszanki zalać 1 litrem wrzątku, przykryć i odstawić na całą noc. Rano podgrzać, przecedzić i pić rano i wieczorem jedną szklankę herbaty przed posiłkiem.

• Napar stosowany przy zaparciach

 1 liść aloesu, 1 łyżka kwiatu bzu czarnego, 1 łyżeczka kozieradki, 1 łyżeczka kopru włoskiego wszystko dokładnie wymieszać, zalać 500ml wrzątku. przykryć i parzyć przez 15 min. Napar przecedzić i pić po jednej szklance przez 2 dni. 

• Napój w chorobach gorączkowych

20 g kwiatu lipy, 20 g kwiatu czarnego bzu, 10 g rumianku,  25 g kory wierzby, 25 g owoców maliny wszystko razem wymieszać, zalać 500 ml wrzątku, przykryć i parzyć ok 15 min. Pić gorący napar po pół szklanki do jedną godzinę leżąc w łóżku.

• Herbata regulująca układ trawienny i nerwowy oraz poprawiająca pracę jelit

10 g liści senesu, 20 g kory kruszyny, 10 g kwiatu czarnego bzu, 10 g kwiatu nagietka lekarskiego,  20 g korzenia lukrecji, 20 g ziela dziurawca, 50 g ziela melisy wszystko dokładnie wymieszać. Czubatą łyżkę mieszanki zalać 250 ml wrzątku i gotować przez 2 min, po czym odstawić na 10-15 minut. Pic po pół szklanki trzy razy dziennie przed posiłkami

Szarlotka z orzechami i rodzynkami

Orzechy włoskie, rodzynki i jabłka są szczególnie przydatne są w diecie o niskim indeksie glikemicznym. Deser dedykowany wegetarianom, diabetykom i osobom uczulonym na produkty mleczne.

Składniki (6-8 porcji):

• 4 - jabłka Golden
• 60g - orzechów włoskich (pokruszonych)
• 50g - rodzynków 
• 1 - okrągły płat ciasta francuskiego (230g)
• 2 - kawałki cynamonu
• 40g - cukru trzcinowego

Jabłka obrać, pokroić w kostkę i zesmażyć w rondlu z cynamonem i cukrem trzcinowym. Pod koniec smażenia odkryć i odparować cały sok. Orzechy i rodzynki zalać wrzątkiem i odstawić na 15 min. 
Ciasto wyłożyć na tortownicę zawijając brzegi ciasta do środka tworząc wyższą krawędź. Wyłożyć jabłka na ciasto, następnie posypać odsączonymi bakaliami i wstawić do piekarnika nagrzanego do temperatury 200*C i piec ok 25 minut.


Źródło:Cotto e mangiato, Le ricette per stare bene, Tessa Gelisio, Giuseppe Di Fede, wydawnictwo Fivestore 2014r

Jak wygląda u was kolacja?
   W obecnych czasach bardzo często bywa, że dopiero wieczorem wszyscy członkowie rodziny wracają do domu.
    W związku z tym w wielu domach już nie jada się wspólnego obiadu - a szkoda. Wspólne posiłki to świetna sprawa, dzięki temu możemy porozmawiać razem o rzeczach bieżących, zrelaksować się przy smacznym jedzeniu i spędzić wspólnie czas, którego mamy coraz mniej. 

    Co zrobić gdy wieczór jest jedyną porą, gdy wszyscy są w domu? Może wspólna kolacja? Wystarczy kilka chwil by wyczarować cuda z tego co się znajdzie w lodówce. Jak to wygląda u Was? U mnie wygląda to tak...:)

Monza

Miasto satelitarne Mediolanu słynące głównie z Autodromo - toru wyścigowego, na którym rozgrywane są wyścigi Formuły 1.

Monza jednak to nie tylko tor wyścigowy, oczywiście warto go zobaczyć lecz ja polecam odwiedzenie Villa Reale - pałacyku myśliwskiego i przespacerowanie się po olbrzymim parku, w którym mieści się wiele atrakcji.

 

Oprócz wspomnianego toru wyścigowego są tu pola golfowe, ośrodek jazdy konnej, ścieżki rowerowe, place zabaw dla dzieci, kawiarnie i restauracje. Można też po prostu zapakować ze sobą koszyk piknikowy, koc i zrelaksować się na wielkim trawniku przy pałacyku. 

Warto też zajrzeć do ogrodu różanego (szczególnie polecam w maju), w którym znajdują się dziesiątki przepięknych okazów róż. 

Gdy się chce odetchnąć od Mediolanu to myślę że Monza to świetny pomysł na sobotnie czy niedzielne popołudnie. 

http://www.reggiadimonza.it

Zupa - krem z pieczarek

Jest to lekkie i smaczne danie, które może również służyć jako dekoracja dla potraw z makaronu i mięsa. Grzyby są źródłem aminokwasów - podstawa prawidłowego odżywiania. 

Danie dedykowane wegetarianom i weganom, diabetykom, osobom uczulonym na produkty mleczne oraz stosującym dietę niskokaloryczną.

Składniki (4 porcje):

• 500g - pieczarek
• 2 - średnie cebulki
• 80g - mąki pszennej typu 00
• 600ml - bulionu warzywnego
• oliwa z oliwek
• sól i pieprz
• natka pietruszki

Cebulę i pieczarki oczyścić i pokroić w plastry. W głębokiej patelni rozgrzać oliwę i zeszklić cebulę. Po czym dodać pokrojone pieczarki, doprawić solą i dusić pod przykryciem aż zmiękną.
Uduszone pieczarki wyjąć z patelni pozostawiając sos powstały z duszenia. Z sosu i mąki zrobić zasmażkę i rozprowadzić ją bulionem. Z pieczarek wybrać kilka kawałków do dekoracji. Resztę pieczarek wraz zasmażką i bulionem włożyć do blendera i rozdrobnić tak by powstał krem.
Całość przelać do garnka, doprawić solą i pieprzem do smaku i zagotować.
Zupę podać z kawałkami pieczarek i posiekaną natką pietruszki. 

Źródło:Cotto e mangiato, Le ricette per stare bene, Tessa Gelisio, Giuseppe Di Fede, wydawnictwo Fivestore 2014r

Skorpena pieczona z ziemniakami i pomidorami

Skorpena to ryba słonowodna o masywnym ciele, uzbrojonym w kolce, których ukłucie jest bardzo bolesne dla człowieka. Osiąga przeciętnie 30 - 50 cm długości, lecz zdarzają się osobniki mierzące 1 metr i więcej. Żyją nawet do 100 lat. Ukrywa się wśród skał, raf lub zagrzebuje w piaszczystym lub mulistym dnie. Żywi się rybami, skorupiakami i mięczakami. 

Stuletnią skorpenę wyłowiła w marcu 2007 łódź rybacka na Morzu Beringa. Ryba miała  ponad metr długości i ważyła 27 kg. Naukowcy ocenili jej wiek na 90-115 lat. Olbrzymia skorpena została przekazana do ośrodka naukowego w Settle. Zdaniem specjalistów okaz wcale nie był rekordowy - widziano już skorpenę o długości 1,2 metra.

Mięso tej ryby jest delikatne i bardzo smaczne.  

Składniki (2porcje):

• 1 - średniej wielkości scorpena

• 4 - średniej wielkości ziemniaki

• 300 g - pomidorów koktajlowych

• 2 - ząbki czosnku

• oliwa z oliwek

• 200 ml - białego wytrawnego wina

• natka pietruszki 

• sól

• mieszanka przypraw : 

• kolendra

• pomidor suszony

• skórka cytryny

• tymianek

• cebula - susz

• oregano

• sól

Ziemniaki obrać i obgotować na pół-miękko (gdy się użyje surowych ziemniaków czas pieczenia będzie za długi dla ryby i pomidorów).
W między czasie rybę oczyścić, umyć i osuszyć. Po czym posolić i włożyć do naczynia żaroodpornego.
Przyprawy wymieszać razem z oliwą z oliwek. Podgotowane ziemniaki pokroić w nieduże kawałki. Pomidory przeciąć na pół, wymieszać z ziemniakami i przyprawami. Całość włożyć do naczynia z rybą, na wierzch posypać posiekaną pietruszką i polać winem. 
Naczynie bez pokrywki włożyć do piekarnika i piec w temp. 200*C przez min. 30 min lub trochę dłużej w zależności czy ziemniaki się upiekły.